Słowo Mentor pochodzi z mitologii greckiej. Odyseusz, wyruszając na wojnę trojańską, powierzył Mentorowi opiekę nad żoną Penelopą, synem Telemachem, domem oraz całym swoim majątkiem. Gdy Telemach wyruszył na poszukiwania ojca, bogini Atena wcieliła się w postać Mentora towarzysząc młodemu wojownikowi.
Mitologia utrwala zatem syndrom dobrego opiekuna, któremu nie zawahamy się powierzyć osób, spraw i rzeczy najcenniejszych. W chwili, gdy syn rusza w ślad za ojcem, mentor staje się również wcieleniem bóstwa opiekuńczego, swego rodzaju przewodnikiem.
Pojęcie mentora, jako starszego doświadczonego nauczyciela, z którego wiedzy mogą czerpać młodzi ludzie, upowszechnił we Francji w XVII w François Fénelon w utworze „Les Aventures de Telemaque, fils d’Ulysse”.